1. คำขอแก้บน ศีลข้อ ๔ สัจจะอธิษฐำน กับพระพุทธโสธร
เครื่ องบูชำ สำหรับทำกำรแก้บน
๑. ถำดแบน ขนำดใดก็ได้
๒. ไข่ไก่ หรื อ ไข่เป็ ด ก็ได้ นำมำต้ม (ไข่จำกฟำร์มซีพเี ท่ำนั้น เนื่องจำกไข่ซีพไม่มีเชื้อตัวผูผสม) จำนวน
ี ้
ตำมที่จะสำมำรถใส่ ในถำดที่ท่ำนเลือ กใช้ และเมื่อ ใส่ ถ ำดแล้ว ไข่ไม่ สำมำรถกลิ้งในถำดได้ แถว
เดียว หรื อซ้อนขึ้นหลำยแถวก็ได้แล้วแต่ควำมสะดวก (ไข่ตมที่ทำกำรบูชำแล้ว ท่ำนสำมำรถลำ และ
้
นำมำรับประทำนต่อได้)
๓. น้ ำดื่ม
๔. พวงมำลัย
วิธีกำร
่
(ขอให้ทำนตั้งจิตอธิษฐำน สำรวม กำย วำจำ ใจ และกล่ำวเปล่งเสียงออกมำตำมคำกล่ำวด้ำนล่ำงนี้ กำรกล่ำว
นี้ จะบรรลุผลได้ เมื่อท่ำนได้เกิดอำกำรปิ ติ(๑)ทั้ ง ๓ กำล ได้แก่ กำลแรกเมื่อตั้งจิตอธิษฐำน, กำลที่สองเมื่อ
กล่ำวเปล่งเสียง และ กำลสุดท้ำยเมื่อท่ำนกล่ำวเสร็จ)
คำกล่ำวเปล่งเสี ยง
(ตั้งนะโม ๓ จบ)
ข้ำพเจ้ำชื่อ......................................................................................................................................
ขอแก้บนกับ พระพุทธโสธร เรื่ อง ศีลข้อ ๔ สัจจะอธิษฐำน ดังนี้...
หำกแม้นว่ำข้ำพเจ้ำ ได้เคยตั้งสัจจะอธิษฐำน ทั้งเปล่งวำจำอธิษฐำน หรื อ ตั้งมโนอธิษฐำน เคยให้
คำสัญญำ หรื อคำสำบำนใดใดไว้ในอดีตชำติ และปัจจุบนชำติ กับผูใดผูหนึ่ง อำจจะรู ้เท่ำทันก็ดี
ั ้ ้
ไม่รู้เท่ำทันก็ดี แม้นกำลเวลำจะล่วงลับไปแล้ว แต่คำเหล่ำนั้น ได้ปรำกฎในปัจจุบนชำติ และไม่
ั
เป็ นประโยชน์เกื้อกูลซึ่ งกันและกันทั้งสองฝ่ ำยในปัจจุบน หรื ออนำคตข้ำงหน้ำ ข้ำพเจ้ำขอถอน
ั
คำอธิษฐำน คำมันสัญญำ คำสำบำนนั้นๆ ที่ติดตำมมำในอดีตชำติ ติดตัวตำมมำในปัจจุบน และ
่ ั
จะติดตำมไปในอนำคต ขอให้ต่ำงฝ่ ำยต่ำงเป็ นอิสระต่อกันและกัน ณ บัดนี้ ด้วยเถิด
ชัญญ์ชญำ ศรี รัตนกูล / ๐ ๘ ๒ – ๑ ๙ ๕ ๑ ๙ ๕๕

2. หำกข้ำพเจ้ำ ได้เคยตั้งจิตอธิษฐำนสิ่ งใดในอดีต อันไม่เป็ นประโยชน์ ไม่เป็ นสิ่ งเกื้ อกูล เป็ นสิ่ งที่
ขัดขวำง เป็ นมลทินในกำรปฎิบติธรรม ในกำรบรรลุธรรม ในกำรเห็นซึ่ งมรรคผลนิพพำน
ั
ข้ำพเจ้ำ ขอตั้งจิตอันบริ สุทธิ์บริ บรู ณ์น้ ี ถอนคำอธิษฐำนนั้นๆ จงทุกประกำร เพื่อกำรบรรลุธรรม
เพื่อควำมพ้นทุกข์ แม้ในปัจจุบนชำติน้ ี หรื ออนำคติชำติสืบต่อไปด้วยเทอญ...
ั
นิพพานะปัจจะโย โหตุ สำธุ สำธุ สำธุ อนุโมทำมิ ฯ
...............................................................................................................................
คำลำข้ำวพระพุทธ
เสสัง มังคะลำ ยำจำมิ
ข้ำพเจ้ำขอรับสิ่งที่เหลืออันเป็ นมงคลนี้ สำธุ สำธุ สำธุ อนุโมทำมิ ฯ
...............................................................................................................................
(๑) ลักษณะอำกำรปี ติ มีลกษณะ ๖ อย่ำง (อำจเกิดขึ้นได้อย่ำงใดอย่ำงหนึ่ง) ดังนี้
ั
๑. น้ ำตำไหล ทั้ง ๓ กำล
๒. ขนลุก ขนชัน
๓. รู ้สึกว่ำ ตัวเรำใหญ่ข้ ึน
๔. รู ้สึกว่ำ ตัวเรำเล็กลง
๕. รู ้สึกว่ำ ตัวเรำโยกโคลง หรื อ หมุนวน หรื อ เอียง
๖. รู ้สึกว่ำ ตัวเรำจะลอย (ท่ำนใดที่มีอำกำรในข้อนี้ แสดงว่ำ ท่ำนเคยได้อภิญญำมำก่อน ให้ท่ำนไปพบ
ครู บำอำจำรย์ที่ท่ำนเคำรพและศรัทธำ เพือขอคำแนะนำในกำรปฎิบติธรรมต่อไป)
่ ั
.................................................................................................................................................
ชัญญ์ชญำ ศรี รัตนกูล / ๐ ๘ ๒ – ๑ ๙ ๕ ๑ ๙ ๕๕

3. คำขอขมำ
(นโม ๓ จบ)
อิติ สุ คะโต อะระหัง พุทโธ นะโม พุทธำยะ
ปะฐะวี คงคำ พระภุมมะเทวำ ขะมำมิหงฯ ั
หำกข้ำพเจ้ำได้ประมำทพลำดพลั้งล่วงเกินต่อพระพุทธ พระธรรม พระอริ ยสงฆ์ ตลอดถึง
เทพำรักษ์ รุ กขเทวดำ พระภูมิเจ้ำที่ พระแม่คงคง พระแม่ธรณี และสิ่ งศักดิ์สิทธิ์ท้งหลำย อีกทั้ง
ั
บุพพกำรี ชน บิดำมำรดำ ครู บำอำจำรย์ ผูมีพระคุณ กัลยำณมิตร ญำติพ่นอง เจ้ำกรรมนำยเวร
้ ี ้
ตลอดทั้งสรรพสัตว์ท้งหลำยทั้งปวงฯ
ั
ด้วยกำยกรรม ๓ วจีกรรม ๔ มโนกรรม ๓ จะด้วยเจตนำ หรื อ ไม่เจตนำก็ดี จะรู ้ หรื อ ไม่รู้ก็ดี
จะระลึกได้ หรื อ ระลึกไม่ได้ก็ดี ทั้งหมดทั้งสิ้ น ทั้งในที่ลบที่แจ้ง ทั้งในอดีตชำติ ในปั จจุบนชำติ
ั ั
และแม้แต่อนำคตชำติก็ดี ข้ำพเจ้ำขอตั้งจิตอันบริ สุทธิ์น้ ี กรำบขอขมำลำโทษ ต่อท่ำนทั้งหลำย
ขอให้ท่ำนทั้งหลำย ได้โปรดอโหสิ กรรม อดโทษ ยกโทษ ละเว้นโทษ อันเป็ นอภัยทำน ให้แก่
ข้ำพเจ้ำ อย่ำได้มีเวรมีภย อย่ำได้จองเวรจองกรรมต่อกันและกันเลย นับตั้งแต่บดนี้ เวลำนี้ เป็ น
ั ั
ต้นไป จนกว่ำข้ำพเจ้ำจะเข้ำถึงซึ่ งพระนิพพำน ในปัจจุบนกำล ชำติน้ ีเทอญ
ั
สำธุ สำธุ สำธุ อนุโมทำมิ
........................................................................................................................................................
บทกรวดน้ำอัปปะมัญญำ
ปุญ ญัส สิ ทำ นิ กะ ตัส สะ ยำ นัญ ญำ นิ กะ ตำ นิ เม
เต สัญ จะ ภำ คิโ น โหน ตุ สัต ตำ นัน ตำป ปะ มำ ณะ กำ
สัตวะทั้ง ๓๑ ภูมิ ไม่มีที่สิ้นสุ ด ไม่มีประมำณ
จงมีส่วนแห่ งบุญที่ขำพเจ้ำ ได้ทำในบัดนี้
้
และแห่ งบุญอื่น ที่ได้ทำไว้ก่อนแล้ว
และจงเป็ นพะละวะปัจจัย ให้ทุกท่ำน ถึง ซึ่ง
วีสะติอริ ยะมรรคคะ วีสะติสำมัญญะผะละ เอกกะนิพพำนะ
โดยเฉี ยบพลัน ในปัจจุบนกำลชำติน้ ี เทอญ
ั
สำธุ สำธุ สำธุ อนุโมทำมิ