1. “மனனியஙகள அமமா உஙகள ேேசைைக ேகடடரகக ேேணடம”,எனற அழதக
ொகாணேே மனனிபபக ேகடோள கேிதா. “அழாேத அமமா” ோரததாயா! ேிைையாடட
ேிைனயாகிப ேேனேத எனற மகள ேடம ேேதைனையத தாைாத கணணீர ொைாாிநதார
கேிதாேின தாய. தநைதயம தன ொைலல மகைின ேேதைனையக காண தேிததததான
ேோனார. இைதக கணே மரததேர அேரகளகக ஆறதல கறினார. அனற காைல
நேநத ைமேேதைத மீணடம நிைனததால கேிதா.
அனற இனிய ைனிககிழைம. காைலப ொோழத அழகாகப மலரநதத. கதிரேன
தன ொோனனிர ஒைிககதிைர பமியில ேரநத ேிாிததான, கேேே இதமான காறறம
தழேிச ொைனறத. கேிதா தனத ேழககமான ொோழத ேோககான ேணணததப
பசைிகைைப ேிடகக தன உைேைமகைை எடததக ொகாணட பறபேடோள. தன தாய
தடததம அேள ேகடகேிலைல.
தன வடடறக அரகாைமயிலளை ேதாடேததில, அழகிய ேணணததப பசைிகள
ேடேமிடேைத ைில நாடகைாகக கணோள. அேறைற எபேடயாேத ேிடதத ‘ோேம’
ொையத ைேகக ேேணடம எனற எணணினாள. தன ேைலைய எடததக ொகாணட ைில
ேணணததப பசைிகைைப ேிடததாள.
ஓர அழகிய ேணணததபபசைி ேிடேோமல, ேறநத ேோனத. அதைன ேின
ொதாேரநத ேைலைய எடட வைினாள. அத அரகிலரநத மரததின ேதன கடடல
ேடேத. “ஐேயா! கறி தேறிேிடேேத”, எனற கறிகொகாணேே ஓேலானாள. கைேிகள
அேைைத தரததின. ைில ொகாடடயம ேிடேன.
“கைேி! கைேி!” எனற அலறி அடததக ொகாணட ஓடேரம மகைைப ோரதத
தாய ேிேரம அறிநதவேன உேேன மரததே மைனகக அைழததச ொைனறார. “ அமமா

2. மகேை, ஆேதத இலைலொயனற ோகேர கறிேிடோர”, எனற தநைதயின கரல ேகடட
சயநிைனவகக ேநதேள ேலைாக பனனைகததால.