Η πειρατεία,Μαρίνα Σιούτη
•Télécharger en tant que PPTX, PDF•
1 j'aime•91 vues
Το ληστρικό επάγγελμα των θαλασσών, η πειρατεία, στην πάροδο των αιώνων.
Recommandé
Contenu connexe
Tendances
Tendances (20)
Similaire à Η πειρατεία,Μαρίνα Σιούτη
Similaire à Η πειρατεία,Μαρίνα Σιούτη (20)
Plus de Iliana Kouvatsou
Plus de Iliana Kouvatsou (20)
Dernier
Dernier (17)
Η πειρατεία,Μαρίνα Σιούτη
- 2. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: • Ετυμολογία • Η αρχή της πειρατείας • Αίτια • Είδη των πειρατών • Σπουδαίοι Πειρατές • Μύθοι και πραγματικότητα • Σύγχρονη πειρατεία • Δικτυογραφία
- 3. ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ Η πειρατεία είναι ένα από τα σοβαρότερα εγκλήματα του Διεθνούς Δικαίου. Αν αναλογιστούμε ότι πάνω από το 80% των εμπορικών μεταφορών γίνεται με πλοία μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε την βαρύτητα αυτού του φαινομένου. Πειρατεία ονομάζουμε κάθε πράξη βίας ή αιχμαλώτισης ή απόσπασης, η οποία διαπράττεται στην ανοιχτή θάλασσα ή τα διεθνή ύδατα από το πλήρωμα ή τους επιβάτες ενός ιδιωτικού πλοίου ή αεροσκάφους ( εάν πρόκειται για αεροπειρατεία ), και στρέφεται εναντίον προσώπων ή ιδιοκτησίας που μεταφέρονται μ’ ένα άλλο σκάφος.
- 4. Εκδοχές μαύρης σημαίας με νεκροκεφαλή έχουν ταυτιστεί με την πειρατεία. Η πειρατική χρήση τους απαντάται σπανίως καθώς ήταν πιο συνετή η χρήση κάποιας άλλης σημαίας ως κάλυψη. Άλλωστε στο μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας τους οι πειρατές ήταν κυνηγημένοι και η ποινή ήταν θάνατος.
- 5. Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑΣ Θεωρείται βέβαιο ότι η Μεσόγειος Θάλασσα υπήρξε ο πρώτος ευρύς γεωγραφικός χώρος που η πειρατεία απέκτησε μαζικά χαρακτηριστικά. Ως μέθοδος προσπορισμού υλικού πλούτου και δούλων, αξιοποιήθηκε από σχεδόν όλους τους λαούς που κατοίκησαν τις ακτές της κατά την αρχαιότητα: από τους προϊστορικούς Λαούς της Θάλασσας και τους Ετρούσκους μέχρι τους Ιλλυριούς και τους Κίλικες των τελευταίων προχριστιανικών αιώνων, ακόμη και τους Έλληνες που μαζί με τον κλασικό πολιτισμό γέννησαν κάποιους από τους φοβερότερους πειρατές του τότε γνωστού κόσμου.
- 6. ΑΙΤΙΑ Η φτώχεια είναι που οδήγησε αρχικά λαούς της θάλασσας στην πειρατεία. Αρχικά, είναι κάτοικοι περιοχών που δεν υπάρχει εύφορη γη, δεν υπάρχουν μεταλλεία. Επομένως, η θάλασσα είναι η μόνη διέξοδος. Το εμπόριο στην αρχή και στην συνέχεια η ναυτική γνώση, οδηγούν στην πειρατεία. Όταν οι άνθρωποι ανακάλυψαν ότι μπορούν με ένα πλωτό μέσο να πάνε από τη μία πλευρά στην άλλη φυσικά, γεννήθηκε η επιθυμία να αρπάξουν και κάποια προϊόντα που είχε η μία πλευρά και να τα φέρουν στην άλλη.
- 7. Ως παλιοί ψαράδες και ναυτικοί, οι πειρατές γνώριζαν καλά τη θάλασσα και τα δρομολόγια, καθώς και τα σημεία που σταματούσαν οι εμπορικοί στόλοι. Στον αρχαίο κόσμο τουλάχιστον μέχρι τα προκλασικά χρόνια η ναυσιπλοΐα γινόταν κυρίως, κατά μήκος των ακτών, οπότε τα ορμητήρια των πειρατών βρίσκονταν στις ακτές. Τους βοηθούσε δε το γεγονός ότι διέθεταν μικρά πλοία, που τα ονόμαζαν περιπαικτικά μυοπάρωνες, δηλαδή ποντικίσια πλοία, και περίμεναν τα διερχόμενα πλοία από τα ορμητήρια τους.
- 8. Στα αρχαία χρόνια ο φόβος και ο τρόμος των καπετάνιων ήταν οι περίφημοι ναυαγιστές. Δρούσαν κυρίως τη νύχτα, ανάβοντας φωτιές με σκοπό να προσελκύσουν τα διερχόμενα πλοία. Οι καπετάνιοι, είτε νομίζοντας ότι πρόκειται για ένα άλλο πλοίο είτε άνθρωποι, οι οποίοι ζητούν βοήθεια, οδηγούσαν τα πλοία σε ύφαλου, αυτά κολλούσαν ή βυθίζοντα και τότε επέδραμαν κατά των πλοίων για να τα λαφυραγωγήσουν.
- 10. ΤΑ ΕΊΔΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΏΝ Οι πειρατές ανήκουν κυρίως στις παρακάτω κατηγορίες με σκοπό να συγκροτούν οργανωμένες ομάδες που συνεργάζονται και αποδίδουν άψογα, αφού ο καθένας συμπληρώνει τον άλλο: • Παλιοί ψαράδες , οι οποίοι θεωρούνται οι ‘εγκέφαλοι’ των επιχειρήσεων καθώς είναι άριστοι γνώστες της θάλασσας. • Παλιοί στρατιωτικοί, οι οποίοι κατέχουν την δύναμη και την ικανότητα άμεσης επιβολής της δύναμης αυτής. • Οι τεχνικοί ειδήμονες, οι οποίοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τα τεχνοκρατικά θέματα, έχουν άριστες ικανότητες στην χρήση υπολογιστών και του γενικότερου εξοπλισμού
- 11. Οι τρείς αυτές κατηγορίες μοιράζονται τα λύτρα τα οποία λαμβάνονται από τους πλοιοκτήτες. Γενικά παρατηρείται μια τάση, οι πειρατές, να γίνονται όλο και πιο επιθετικοί με το πέρασμα του χρόνου και να χρησιμοποιούν όλο και πιο βίαιες και άγριες τακτικές. Δύο ευρύτερες κατηγορίες στις οποίες μπορούμε να κατατάξουμε τους δράστες είναι: • Οι ‘οπορτουνιστές’ πειρατές που δρουν κοντά στην στεριά σένα εύρος 100 ναυτικών μιλίων. • Οι πιο καλά οργανωμένοι και πειθαρχημένοι, που δρουν σ’ ένα εύρος 600 μιλίων.
- 13. EDWARD LOWE Ο Έντουαρντ Λόου γεννήθηκε στο Ουέστμινστερ του Λονδίνου γύρω στο 1690. Η οικογένεια ήταν πολύ φτωχή και όλα τα μέλη της επιβίωναν με παράνομα μέσα. Το 1710 ο Έντουαρντ Λόου μπάρκαρε για την Αμερική. Αφού περιπλανήθηκε μερικά χρόνια στις ανατολικές ακτές εγκαταστάθηκε τη Βοστόνη της Μασαχουσέτης. Το 1714 παντρεύτηκε την Ελίσα Μάρμπλ. Η γυναίκα του, όμως, πέθανε κατά τη διάρκεια της γέννας. Ο Λόου παράτησε τη νεογέννητη κόρη του και βρήκε δουλειά σε ένα μικρό καράβι το οποίο εμπορευόταν ξυλεία.
- 14. Μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, ο Λοου έγινε ένας από τους πιο επιτυχημένους και διαβόητους πειρατές. Μαζί με το πλήρωμά του κατέλαβαν και λεηλάτησαν πάνω από 100 πλοία, σε μια θαλάσσια περιοχή που κάλυπτε τις νοτιοανατολικές ακτές της Αμερικής, τη Βραζιλία και τη Δυτική Αφρική.
- 15. Η σημαία του, ένας κόκκινος σκελετός σε μαύρο φόντο ήταν συνώνυμο του τρόμου. Ο Λόου προτιμούσε να ηγείται ενός μικρού στόλου, κατάλληλου για ελιγμούς. Σταδιακά, απέκτησε τη φήμη ενός αδίστακτου και βίαιου πειρατή.
- 16. EDWARD TEACH(ΜΑΥΡΟΓΕΝΗΣ) Ο Έντουαρντ Τιτς (1680 - 22 Νοεμβρίου 1718), γνωστός ως Μαυρογένης, ήταν διαβόητος Άγγλος πειρατής που επιχειρούσε στις Δυτικές Ινδίες και την ανατολική ακτή των βρετανικών αποικιών στη Βόρεια Αμερική. Αν και λίγα είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια της ζωής του, πιθανότατα γεννήθηκε στο Μπρίστολ της Αγγλίας. Ήταν ναυτικός σε κουρσάρικα πλοία πριν εγκατασταθεί στις Μπαχάμες.
- 17. Ο Τιτς κατέλαβε ένα γαλλικό εμπορικό πλοίο, το μετονόμασε σε Η εκδίκηση της βασίλισσας Άννας (Queen Anne's Revenge) και το εξόπλισε. Έγινε περίφημος πειρατής και το παρατσούκλι του προέρχεται από την παχιά μαύρη γενειάδα του και τη φοβερή εμφάνισή του. Λέγεται ότι είχε δεμένα αναμμένα φυτήλια κάτω από το καπέλο του για να τρομάζει τους εχθρούς του. Δημιούργησε μία συμμαχία πειρατών και απέκλεισε το λιμάνι του Τσάρλεστον (Νότια Καρολίνα). Αφού έλαβε λύτρα, προσάραξε το καράβι του και αργότερα έλαβε βασιλική χάρη. Αλλά σύντομα επέστρεψε στη θάλασσα. Στις 22 Νοεμβρίου του 1718, κατά τη διάρκεια μίας άγριας μάχης, ο Τιτς και αρκετοί από το πλήρωμά του σκοτώθηκαν από μία μικρή δύναμη ναυτικών υπό την ηγεσία του υποπλοίαρχου Ρόμπερτ Μέιναρντ.
- 18. Έξυπνος και υπολογιστικός ηγέτης, ο Τιτς απέρριπτε τη χρήση βίας, στηριζόμενος αντ' αυτής στην τρομακτική του εικόνα για να προκαλέσει την απάντηση που ήθελε απ' αυτούς που λήστευε. Σε αντίθεση με τη σύγχρονη εικόνα του παραδοσιακού τυραννικού πειρατή, διοικούσε τα πλοία του με την άδεια του πληρώματός τους και δεν υπάρχει καμία αναφορά ότι έχει βλάψει ή δολοφονήσει ποτέ αυτούς που κρατούσε αιχμάλωτους. Μετά τον θάνατό του αποτέλεσε έμπνευση για μυθοπλαστικά έργα με θέμα την πειρατεία.
- 19. HENRY MORGAN Ο Morgan (1635 - 25 Αυγούστου 1688) ήταν ένας ουαλός κουρσάρος που εκτελούσε πειρατικές αποστολές στην Καραϊβική για λογαριασμό του βρετανικού στέμματος, γινόμενος ένας από τους πλέον περιβόητους εκμισθωμένους πειρατές της Ιστορίας. Το 1667, διατάχθηκε να συλλάβει ζωντανούς ισπανούς στρατιώτες για να τους ανακρίνουν. Συγκεντρώνοντας 10 πλοία και 500 άντρες, ο πειρατής θα κάνει απόβαση στην Τζαμάικα και θα λεηλατήσει το Puerto Principe, πιάνοντας πράγματι ζωντανούς ισπανούς αξιωματούχους. Δεν σταμάτησε ωστόσο εκεί: επιτέθηκε φρενιασμένος στην καλά οχυρωμένη πόλη Portobelo του Παναμά, χρησιμοποιώντας εχθρούς ως ανθρώπινες ασπίδες, για να επεκτείνει τη δράση του στην κατάληψη του νησιού Santa Catalina τον Δεκέμβριο του 1670, ενώ λίγες μέρες αργότερα θα καταλάβει και το κάστρο του Chagres, σκοτώνοντας 300 ισπανούς από τη φρουρά του οχυρού.
- 20. Ο δαιμόνιος Morgan εκμεταλλεύτηκε τις εχθρότητες των Βρετανών και την αντιπαλότητά τους με τους Ισπανούς για να πλουτίσει ο ίδιος και το πλήρωμά του, σε μια εποχή που δεν ήταν καλή για την πειρατεία. Γι' αυτό και πολλοί κουρσάροι αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με κυβερνήσεις χωρών. Ο Morgan θα γίνει μάλιστα από τους πολύ λίγους πειρατές που πήραν «σύνταξη» από τη δουλειά τους, αποσυρόμενος αποτελεσματικά από τις περιπέτειες και απολαμβάνοντας επιτυχία, πλούτη και τελικά «χάρη» για τις πράξεις του.
- 21. WILLIAM KIDD Ο William Kidd είναι περισσότερο γνωστός για την περίφημη δίκη και εκτέλεσή του για πειρατεία, επιστρέφοντας από επιδρομή στον Ινδικό Ωκεανό, παρά για τις ίδιες τις πράξεις του! Έδρασε άλλωστε ως εκμισθωμένος πειρατής, κυρίως για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης, γεγονός ασυγχώρητο στη λαϊκή κουλτούρα της εποχής. Κι όμως, έπειτα από μια σειρά απρόοπτων γεγονότων, ο Kidd θα γίνει καταζητούμενος πειρατής, θα υψώσει γαλλική σημαία στο πειρατικό του και θα πάρει το μεγαλύτερο έπαθλο του κουρσάρικου βίου του: ήταν 30 Ιανουαρίου 1698 όταν κατέλαβε το τεράστιο αρμενικό πλοίο των 400 τόνων «Quedah Merchant», γεμάτο με πολύτιμα μέταλλα, πανάκριβα υφάσματα και χρυσό. Επιστρέφοντας βέβαια στην πατρίδα θριαμβευτής, θα συλληφθεί για πειρατεία στις 6 Ιουλίου 1699 -με «τυράκι» την επιείκεια που θα έδειχναν οι ιθύνοντες- και θα μεταφερθεί στη φυλακή, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες κράτησης. Η γυναίκα του Sarah θα φυλακιστεί επίσης, ενώ στη δίκη-παρωδία που ακολούθησε ο Kidd θα καταδικαστεί σε θάνατο για φόνο και πέντε υποθέσεις πειρατείας. Εκτελέστηκε με απαγχονισμό στις 23 Μαΐου 1701 στο Λονδίνο.
- 23. Οι κλασσικές εικόνες των πειρατών με το ξύλινο πόδι, το κάλυμμα στο μάτι, τον παπαγάλο και τους χάρτες αμύθητων θησαυρών έχουν εδραιωθεί και επικρατήσει όχι μόνο στην λογοτεχνία αλλά και στην φαντασία του κάθε ανθρώπου. Σύμφωνα με αυτές, οι πειρατές ήταν οι γενναίοι των θαλασσών, που ζούσαν στην παρανομία αρπάζοντας τους θησαυρούς που μετέφεραν τα πλοία κάθε πλούσιου ηγεμόνα ή σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και του ίδιου του βασιλιά.
- 24. Έπειτα, έκρυβαν τα πλούτη τους σε κάποιο απομονωμένο τροπικό νησί γεμάτο θανατηφόρες παγίδες και σημείωναν την τοποθεσία του σε έναν χάρτη με ένα Χ ενώ ανάγκαζαν να περπατήσει στην σανίδα κάθε αιχμάλωτος τους ή ανυπάκουο μέλος του πληρώματος. Ας δούμε όμως πού σταματά η πραγματικότητα και πού αρχίζει η λογοτεχνική φαντασία.
- 25. Λεηλατούσαν πλοία όχι για χρυσάφι ή πολύτιμα κοσμήματα αλλά για τρόφιμα, αλκοόλ, νερό, όπλα, ρούχα, εξαρτήματα πλοίων και βασικά εμπορεύματα. Το καράβι που λεηλατούσαν το πουλούσαν ή το χρησιμοποιούσαν ως νέο πειρατικό, ενώ το πλήρωμά του το αντάλλασσαν με λύτρα είτε το πουλούσαν σε σκλαβοπάζαρα. Η δράση τους όμως δεν περιοριζόταν μόνο στα πλοία ,καθώς στόχος τους ήταν και πολλές παραθαλάσσιες περιοχές, τις οποίες λεηλατούσαν και κατέστρεφαν σκοτώνοντας τους κατοίκους ή παίρνοντάς τους σαν αιχμαλώτους. Όπως ήταν φυσικό οι πειρατές αποτελούσαν τον φόβο και τον τρόμο των θαλασσών, κάθε παραθαλάσσιας περιοχής και κάθε πλεούμενου για αυτό και η πειρατεία θεωρούν ταν βαρύτατο έγκλημα, που οδηγούσε τους ενόχους στον θάνατο δι’ απαγχονισμού.
- 27. Μπορεί η πειρατεία ν’ άνθιζε το 17ο αι., όμως η σύγχρονη πειρατεία επανεμφανίστηκε δριμύτερη τις δεκαετίες του ’70 κι ‘80 αποτελώντας ένα πολύ σοβαρό και ζημιογόνο πρόβλημα. Ωστόσο σε κάθε πρόβλημα , υπάρχει πάντα λύση και σ’ αυτήν την περίπτωση τα κράτη αποφάσισαν να συνεργαστούν για την αντιμετώπισή της μέσω της θέσπισης διεθνών κανόνων . Tο 1958, στη Συμφωνία για την Ανοιχτή Θάλασσα, συμφωνήθηκε για πρώτη φορά , ένας διεθνής ορισμός για το υπό συζήτηση έγκλημα . Η πιο πρόσφατη κωδικοποίηση του διεθνούς δικαίου για τη θάλασσα(1982) , εμπεριέχει τέτοιες νόρμες.
- 28. Οι περιοχές που πλήττονται περισσότερο είναι η θάλασσα της Ν. Κίνας, τα Στενά της Μάλακκας, η Καραϊβική, ο Κόλπος του ΄Αντεν, ο Κόλπος της Ταϋλάνδης, ο Κόλπος της Γουϊνέας και το Αρχιπέλαγος Σούλου των Φιλιππίνων.
- 29. Παρατηρείται η ύπαρξη 4 βασικών στοιχείων που πρέπει να πληρούνται για να μιλάμε για πειρατεία: α. παράνομη πράξη βίας –αρπαγής-κράτησης, σύμφωνα με αρχές διεθνές δικαίου και όχι με εθνική νομοθεσία. β. που διαπράττεται από το πλήρωμα ή τους επιβάτες ιδιωτικού πλοίου. γ. για ιδιωτικούς σκοπούς. δ. που κατευθύνονται εναντίον άλλου πλοίου ή αεροσκάφους, προσώπων ή περιουσιακών στοιχείων σε τόπο της δικαιοδοσίας οποιουδήποτε κράτους.